alper gencer

yabana atılacak şeyler var bavulumuza burdan

kral adam

gözümde en iyi türk şairdir.

1980 doğumlu türk doktor, şair, senarist, yönetmendir. bir şiir

kendimle konuştuğumu hissettiren adam. --- spoiler --- güzel anacığım, bana başını belaya sokma demiştin. bela başıma soktu kendini. görenler şapka yakışmış diyorlar. sen görsen o şapkayı tek terlikte uçururdun başımdan. terlik konusunda ne kadar nişancı olduğunu ikimiz de gayet iyi biliyoruz. yo hayır sitem etmiyorum, o güzel ellerine sağlık, ben zaten çocuk gelişimcilerine zerre inanmıyorum. ayrıca bu topraklarda ‘terlik’ bir ata sporudur, sense potansiyel bir olimpiyat rekortmenisin. her neyse, mevzuya geleyim. bu ülkede ‘asgari ücret’ diye bir şey var. insani bir şey değil, lakin bir şekilde insana yakıştırmışlar. yakıştıranların insan olmadığı kesin. bu açıdan ‘asgari ücret’i hak eden esasen onlar. metropolde o paraya düşük biyolojik bir aktivite göstermek mümkün. yeni bir tür yaratmaya çalışıyorlar. ‘asgariler’ diye yeni bir yaşam formu tanımlanabilir her an. şöyle anlatayım. gram boyası diye bir boya var, bakterileri sınıflandırmak için kullanılır. gramla boyananlara gram pozitif, gramla boyanmayanlara gram negatif bakteriler denir. gram negatif bakterilerin mühim bir özelliği var. şöyle ki, hayat şartları nedeniyle kendilerini koruyan dış çeperlerini yitirince insanı öldürmeye niyetli kuvvetli bir toksin salgılarlar. ‘asgariler’ de onlara benziyor. ceplerinde gram para yok. ama bir gün hayat şartları nedeniyle onları çepeçevre saran o tahammül ortadan kalktığında, bu kahpeliği sona erdirecek bir toksin salgılayıp bu sistemin taaa... şey, çarklarını kıracaklar. evet anacığım, devrimden bahsediyorum. evet anacığım, bu sözcük seni ürkütüyor. ama işte seni bu sözcüğe karşı aşılamışlar. sen onu mikrop zannediyorsun ama o bizim ilacımız. bela meselesine gelirsek... bu adaletsizliğe nasıl susulur anacığım. bağırıp çağırıyorum, ne yapayım. itiraz edince ‘ananı da al git’ diyorlar. sen de tamam diyorsan, ‘anamı da alıp geliyorum’ demek istiyorum. ha bu arada, gelirken terliğini yanında getirmeyi unutma! devrimci ellerinden öperim. --- spoiler ---

Bazı şiirlerini içinden nasıl geldiyse hiç düzeltmeden olduğu gibi sunuyor gibi. Yani o kadar belli ki üzerinde hiç oynamadığı bir şiirin bir insanın aklında nasıl belirdiğini anlıyorsunuz. Heykel gibi yontup yontmayacağınız size kalmış. Alper abi bazılarını yontuyor bazılarına hiç karışmıyor. Çok ilginç bir stil. İsmet özel, Turgut Uyar ya da Süreya kim olursa olsun hangi şiirine bakarsanız bakın şiirin akılda ilk belirdiği an gibi olmadığını, üzerinde ciddi düzeltmeler olduğunu, şiirin biçiminden anlıyorsunuz. Alper abinin şiirleri biçimsiz, olduğu gibi, içinden nasıl gelmişse. Abi sen çok yaşa ya. "ağrıyan yerlerimi deklare ediyorum çamura saplanan çığlığım çığ çığ… bana bir papatya tarlası ör ipi allah’tan olsun hazin bir makamdır şimdi aramızdaki kulluk uyan bu çölü yoksa birazdan bir posta arabası soyacak hiç istemediğim bir şey alnında bir delik açmak sevgilim şart değil bir silahın ateş aldığını ispat etmek için tetiğe basmak işte avuçlarımı seyret ve kabzanın üzerine yonttuğum niyet sana bir şeyler çağrıştırıyor olması lazım sevgilim uyan bu çöle yoksa gözyaşından vahalar dikeceğim ki murattır ayrılık kalbime dokunduğun an gerilen bir susta ve kavuşmak çok kanlı bir seraptır!"

(bkz: onlar hırka değil pil) bu şiiri ile tanımıştım. Aklımda kalan tek şiirdir kendisi. --- spoiler --- bu şiiri yazmak için söküp attım pansumanı yaramdan tam olarak bıçağa kaptırdığım tarafımla sancıyorum al al bu hayat kiminse billahi ben yaşamıyorum al bu hayat kiminse billahi ben sarılan bir yarayı fışkıran bir damardan daha çok sevmiyorum --- spoiler ---

birkaç şiirini okumuştum. sonra kan ve gül romanına denk geldim ve okudum. bu adam yazıyor dedim kendi kendime. üstü açık uyuyan çocuklar şiiri favorim. düzenleme: kan ve gül alper canıgüz’e ait. karıştırmışım. mumyax‘a teşekkür ederim.

o kadar yorgunum ki o kadar ki yorgunum uykumdan çalıyorum uyumak için ben ölümden gayrı yazmayı bilmiyorum sen hırkalara bakıyorsun şallara niçin? kaç gündür kafamda (bkz: onlar hırka değil pil) şiirinin bu kısmı dönüp duruyor. kendi kendime bi’ anda söylemeye başlıyorum :d normal durmuyor tabii dışarıdan. ama iyi ki dönmüş durmuş. böylesi farklı, nasıl anlatsam gelişigüzel fakat darmadağın olmayan şiirler yazan şairi bir iki şiirle geçiştirebilirmişim yoksa. rastgele hangi şiirini okusam beni bildiğin kendi duygusal çıkmazlarına soktu adam. cidden hissettim hani. hem nermin’e deli gibi uykusunun olduğunu anlatan adamı, hem leyla’nın kapısını bir kerecik çalmasını isteyen adamı bildiğin, baya yaşadım. birkaç şiirinden sonra döndüm durdum odanın içinde. ay çok garip. şiir bende bu tarz etkiler yaratmazdı hiç. okur geçerdim yani. “nedir ki?” derdim. hehe her zamanki cehaletim işte. şaşırtmadım kendimi pek :) (yukarda kekelemişim gibi durmuş hagshdhdjd ay düzeltmeyeceğim çok iyi ya)

1980 doğumlu şair,senarist,yönetmen. --- spoiler --- deli gibi uykum var Nermin şuramda sen gecenin üçünde çevirmeme girmişsin o dakka telsizime ela gözlü türküler çalmışlar ve devletin dinlenmeden dinleyen dinlileri dillerimi işkenceye sağmışlar anlatamıyorum Nermin bu dudak öpemez deyince bana inanmıyorlar kimin içine değebilmiş bir dudak? mühür verilmiş ateşe ve erimemişse mühür bülbül ne için ölsün ki güle? o çekiç gözlü, bahçıvan mı sanıyormuş kendini? bizi elindeki çivilerle mi döndürecekmiş çöle? --- spoiler --- linkkkk

üniversitedeki birkaç kitabımın sayfalarına not etmişim: ''son sürat sana doğru koşarken beni vurdular sen vurdun demiyorum ama beni vurdular benim de bu kadarcık kurşundan geçmeyen bir yaram olsun''